De lange aanloop van het Energielabel
2002 – Het energielabel voor gebouwen wordt geïntroduceerd met de Europese EPBD-richtlijn, de Energy Performance of Buildings Directive.
2006 – Koninklijk besluit: Nederland gaat de Europese Richtlijn voor een energielabel voor gebouwen uitvoeren. Het is nog niet verplicht, er gelden nog geen boetes.
2009 – De VROM-inspectie concludeert na onderzoek naar de energielabels voor woningen “dat energielabels bij koopwoningen weinig worden gebruikt, dat de betrouwbaarheid van energielabels onvoldoende is en dat de uitvoering van de certificeringsregeling de nodige verbeteringen verdient.”
2009 – Minister Van der Laan van Wonen, Wijken en Integratie belooft verbetering van het systeem en wil daarom nog geen boete invoeren voor huizenbezitters. “Ik geef er de voorkeur aan eerst in te zetten op het verbeteren van het energielabel en daaraan gekoppeld het herstel van het consumentenvertrouwen.”
2010 – De herziene Europese Richtlijn voor het energielabel treedt in werking. De invoering van een energielabel voor woningen bij verhuur en verkoop is nu verplicht voor alle lidstaten. Doel is het verminderen van het energieverbruik in gebouwen in de Europese Unie. Van het energieverbruik in de Europese Unie komt 40% voor rekening van gebouwen.
2011 – Nederland wordt door de Europese Commissie in gebreke gesteld omdat er geen boetes in de wet zijn opgenomen bij de verplichting om bij verkoop en verhuur een energielabel te hebben.
2012 – Verzet in de Tweede Kamer. Op 27 juni dienen VVD en CDA voorstellen in om het Energielabel-wetsvoorstel te wijzigen: het basisenergielabel mag zijn gebaseerd op algemene gegevens van het gebouw, en het definitieve label is op basis van vrijwilligheid, dus geen boetes.
2012 – Op 30 augustus adviseert de Raad van State over de voorstellen van VVD en CDA. De voorstellen voldoen niet aan de eisen van de Europese Richtlijn. De energieprestatie van de woningen moet echt gemeten worden en als dat niet gebeurt moet er echt een boete volgen. (Over de voorstellen wordt uiteindelijk niet gestemd, omdat het hele wetsvoorstel zal worden weggestemd.)
2012 – Op 5 november wordt Stef Blok (VVD) benoemd tot minister voor Wonen en gaat vanaf dat moment over het omstreden Energielabel.
2012 – Op 15 november vindt er een fel debat plaats in de Tweede Kamer tussen voor- en tegenstanders.
Kamerdebat 15 november 2012
SP-Kamerlid Paulus Jansen: “De SP-fractie heeft in juni al gezegd dat zij per saldo van mening is dat de invoering van een energielabel noodzakelijk is, los van de verplichting vanuit Europa, omdat de kwaliteit ervan de afgelopen jaren verbeterd is. De kwaliteit blijft wel een aandachtspunt.”
CDA-Kamerlid Van Toorenburg: “We willen daarom zo ver gaan om een soort ongehoorzaamheid in te zetten. Laat het maar gebeuren dat wij het voor het Hof moeten brengen. Wij, Nederland, moeten gewoon op een bepaald moment zeggen: dit doen wij niet.”
SGP-Kamerlid Bisschop: “Ik ben historicus en ik heb er als historicus nog eens naar gekeken. Ik moet zeggen dat ik het helemaal niks vind. Er zijn revoluties om minder uitgebroken. Ik denk aan 1568, aan de invoering van de tiende penning. Die was minder belastend dan de invoering van het energielabel dat nu wordt voorgesteld. Neemt u mij niet kwalijk, maar dit is gewoon een historisch feit.”
Pvda-Kamerlid Monasch: “Verduurzaming is een goede zaak. Het is een van de zaken die in de toekomst onze economie verder zullen brengen.”
GroenLinks-Kamerlid Van Tongeren: Wij vinden dit enorm aan te moedigen en wij willen ook graag dat de Nederlandse regering Europese afspraken nakomt, vandaar dat er ook haast is om dit te doen. Wij vinden het echt ongelofelijk jammer dat er tot nu toe allerlei vertragingstactieken op dit dossier zijn toegepast.
Op 20 november 2012 verwerpt de Tweede Kamer het wetsvoorstel over het Energielabel voor gebouwen.
Hoe stemden de partijen in de Tweede Kamer?
Minister Blok heeft de plannen aangepast en het systeem zo simpel mogelijk gemaakt. De manier waarop Nederland uiteindelijk uitvoering heeft gegeven aan de Energierichtlijn ligt nu ter beoordeling bij de Europese Commissie. Tegen 28 lidstaten, waaronder Nederland, loopt momenteel een procedure van ‘ingebrekestelling’. Vier lidstaten zijn in 2014 voor het Europese Hof van Justitie gedaagd (België, Finland, Polen en Oostenrijk).
Als Nederland daadwerkelijk in gebreke is gebleven en de richtlijn blijvend niet goed uitvoert, dan riskeert Nederland een boete van maximaal 90 miljoen euro per jaar.
BRON: nos.nl
